Mapping of the Unseen

Solo Exhibition By ศศิธร ขุนพิทักษ์

Curator – Mantana Apidet

Opening 3/4/2568-15/5/2568

—————————————————————————–

In a world overwhelmed by constant change and an influx of information, Sasitorn Khunpitak turns to art as a means of recording inner journeys and self-understanding. “Mapping of the Unseen” is not a map that guides one to a specific location, but rather a reflection of emotional paths, thoughts, and perceptions that emerge from within. The lines, colors, and rhythms in her works are not merely visual elements they are a visual language that expresses states of being which may be invisible, yet deeply felt and sensed.

This exhibition raises questions about the relationship between art, perception, and emotion. Here, art is not meant only to be seen, but to be truly perceived through careful observation and allowing the lines, colors, and rhythms to serve as bridges to inner states. The artist does not aim to create images that demand interpretation in conventional ways. Instead, she opens a space for viewers to pause, question, and explore themselves: “What do I feel?” “What do I see?” “What does this reflect within me?” Each piece is more than a painting; it is a record of moments of existence, mental transitions, and emotional movements that gradually unfold.

“Mapping of the Unseen” does not seek to be understood in definitive terms. It is a space where viewers are invited to feel — to sense the breathing lines, the whispering colors, and the silences that allow quietness to speak. The exhibition invites the audience to pause, listen, and engage with states often overlooked — without rushing, without judgment — allowing art to lead the way into an inner map that may never have been discovered before.

ในโลกที่เต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงและข้อมูลที่ถาโถม ศศิธร ขุนพิทักษ์ เลือกใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือบันทึก การเดินทางทางจิตใจและการทำความเข้าใจตัวเอง นิทรรศการ “Mapping of the Unseen” เปรียบเสมือนแผนที่ที่ไม่ได้ชี้นำทางไปสู่สถานที่ แต่สะท้อน เส้นทางของอารมณ์ ความคิด และการรับรู้ที่เกิดขึ้นจากภายใน เส้น สี และจังหวะที่ปรากฏในงาน ไม่ได้เป็นเพียงองค์ประกอบทางทัศนศิลป์ แต่เป็น ภาษาทางสายตา ที่แสดงออกถึงสภาวะที่อาจมองไม่เห็น แต่สามารถ สัมผัสและรับรู้ ได้

นิทรรศการนี้ตั้งคำถามถึง ความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะ การรับรู้ และความรู้สึก ศิลปะในที่นี้ไม่ได้ต้องการเพียงให้ถูกมองเห็น แต่ต้องการให้ถูก “รับรู้” ผ่านการเฝ้าสังเกต และปล่อยให้ เส้น สี และจังหวะ ทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมไปสู่ภาวะภายใน ศิลปินไม่ได้มุ่งเน้นการสร้างภาพเพื่อให้ตีความตามแบบแผน แต่เปิดพื้นที่ให้ผู้ชมได้จดจ่อ ตั้งคำถาม และสำรวจตัวเอง ว่า “ฉันรู้สึกอะไร?” “ฉันเห็นอะไร?” และ “สิ่งเหล่านี้สะท้อนอะไรในตัวฉัน?” ผลงานแต่ละชิ้นเป็นมากกว่าภาพวาด แต่คือการบันทึกช่วงเวลาของ การดำรงอยู่ การเปลี่ยนผ่านของจิตใจ และการเคลื่อนไหวของความรู้สึก ที่ค่อย ๆ เผยออกมา

“Mapping of the Unseen” ไม่ได้ต้องการให้ถูก “เข้าใจ” ในความหมายที่แน่นอน แต่มันเป็นพื้นที่ให้ผู้ชมได้ “สัมผัส” เส้นที่หายใจ สีที่กระซิบ และช่องว่างที่เปิดโอกาสให้ ความเงียบพูดแทน นิทรรศการนี้เชื้อเชิญให้ผู้ชม หยุด ฟัง และจดจ่อ กับสภาวะที่มักถูกมองข้าม ไม่เร่งรีบ ไม่ตัดสิน แต่ปล่อยให้ศิลปะเป็นผู้พาไปสู่ “แผนที่ภายใน” ที่อาจไม่เคยถูกค้นพบมาก่อน